Το χρώμα φθοράνθρακα αποτελείται από ρητίνη φθοριούχου πολυβινυλιδενίου, χρωστικές ουσίες, τροποποιητές και άλλα συστατικά. Κατά τη διάρκεια της πραγματικής παραγωγής, η επίστρωση μπορεί να αναπτύξει γραμμικές ή δικτυωμένες ρωγμές-που μοιάζουν με αποξηραμένη-κοίτη ποταμού, ένα φαινόμενο γνωστό ως "ράγισμα αλιγάτορα". Το "ράγισμα αλιγάτορα" συμβαίνει συνήθως όταν η βαμμένη μεμβράνη λιώνει κατά τη διαδικασία ψησίματος μετά τον ψεκασμό, που προκαλείται από ανεπαρκή διαλύτη. Οι ακόλουθες καταστάσεις θα επιδεινώσουν αυτό το φαινόμενο:
1. Ο χρόνος για να φτάσει η θερμοκρασία της μεταλλικής επιφάνειας στους 235 βαθμούς είναι πολύ μεγάλος.
2. Το φιλμ βαφής στεγνώνει πολύ γρήγορα πριν το ψήσιμο.
3. Τα προφίλ είναι πολύ παχιά και η μεμβράνη βαφής είναι πολύ παχιά.
4. Υπερβολική περιεκτικότητα σε χρωστική ουσία, όπως λευκό ή γκρι-λευκό.
Τα ακόλουθα προληπτικά μέτρα πρέπει να τηρούνται για να ελαχιστοποιηθεί η εμφάνιση «μεγάλων ρωγμών»:
1. Το αστάρι δεν πρέπει να ψεκάζεται πολύ παχύ, το συνιστώμενο πάχος ξηρού φιλμ είναι 5–10μm.
2. Το αστάρι δεν πρέπει να στεγνώνει πολύ γρήγορα πριν ψεκάσετε την τελική επίστρωση, διαφορετικά θα προκαλέσει την ξηρή απορρόφηση του διαλύτη τελικής επίστρωσης. Η προσθήκη διαλυτών αργού-στεγνώματος μπορεί να παρατείνει το χρόνο διαβροχής της μεμβράνης ασταριού.
3. Η τελική στρώση δεν πρέπει να είναι πολύ παχιά, συνιστάται να μην υπερβαίνει τα 35μm. Η εξάτμιση δεν πρέπει να είναι πολύ γρήγορη. Συνιστάται η χρήση διαλυτών βραδείας-ξήρανσης όπως το βουτυλοσελοσόλβη ή η βουτυλοκαρβιτόλη. Γενικά, ο χρόνος στεγνώματος φλας δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 0,5 ώρες.
4. Η διαδικασία θέρμανσης του φούρνου στην καθορισμένη θερμοκρασία δεν πρέπει να καθυστερήσει. Η πολύ αργή θέρμανση ή η παρουσία ψυχρών σημείων μπορεί να οδηγήσουν και τα δύο σε "μείζον ράγισμα".
